نوفيلا مكالمة بالغلط (الفصل الثاني)

نزل سمير من عربيته علشان يكلم بوسى
سمير:انسه بسنت
بوسى:نعم حضرتك تعرفنى
سمير:انا سمير الكردى إللى كلمتك امبارح فى التليفون
بوسى بذهول:افندم هو حضرتك

سمير:أيوه انا وكنت عاوز اتكلم معاكى شويه ممكن بس قبل ماترفضى لازم تعرفى انى سايق حوالى عشر ساعات علشان اشوفك
بوسى :بس انا معرفكش علشان اتكلم معاك
نور:هو حضرتك عاوز منها ايه انت مش واخد بالك ان احنا فى الشارع وماينفعش تقف حتى ترد عليك
سمير:وعلشان انا عارف ان احنا فى الشارع قولت عاوز اشوفها فى مكان

بوسى :انا مش عارفه أقولك ايه بصراحه لكن ممكن تخليها مكالمة تليفون
سمير :خلاص انا حرجع دلوقتى الغردقه علشان عندى شغل وحكلمك مع انى كنت حابب أول كلام لينا يكون وجها لوجه
بوسى :معلش مش حقدر اقابلك
سمير :ماشى مع السلامه
بوسى :سلام
مشت بوسى هى ونور وسمير فضل ماشى وراهم بعربيته لحد مادخلت المدرسه

مشى سمير وابتدى طريق الرجوع الغردقه وطول ماهو ماشى كان فكره مشغول ياترى إللى بيعمله ده صح ولا  غلط هو ازاى يطاوع نفسه ويسافر المسافه دى ويرجع تانى يقول لا بس دى طلعت ملاك دى قمر بس حعمل بيها ايه دى صغيره يرجع تانى يفكر انت ماسمعتش كانت بتقول عنك ايه لصاحبتها وفضل ماشى قلبه يقوله كمل وعقله يرفض الموضوع خلص الطريق ووصل الغردقه وطبعا الوقت كان طويل

اما بوسى فى الوقت ده كانت خلصت مدرسه ورجعت البيت وقعدت مستنيه تليفونه بالرغم من أن نور صاحبتها حذرتها وقالتلها ده شكله كبير بس مش باين عليه انما هى مش مقتنعه وحاسه ان قلبها طاير من الفرحه ان راجل بالشياكه دى والجمال ده عاوز يكلمها لكن هى برده كانت خايفه ليكون عاوز يتسلى بيها أو يعمل معاها حاجه غلط وطبعا هى مش حتقبل بكده أبدأ

عدى وقت طويل من بعد رجوعها من المدرسه وكل شويه تبص على التليفون وأخيرا لقيت التليفون بيرن
بوسى:ألو
سمير:عامله ايه اتأخرت عليكى
بوسى :لاابدا اكيد على  ماوصلت
سمير:كان نفسى اقعد معاكى فى أى مكان

بوسى:هو حضرتك عاوز ايه منى بالظبط انا لا اعرفك ولا تعرفنى
سمير:انا مش حكدب والف وادور زى الشباب لأنى مش  منهم انا راجل لا سنى ولا مركزى يسمحولى انى اعمل كده انا فى حاجه شدتنى ليكى من أول مكالمة تليفون ايه هى انا معرفش تقدرى تقولى نصيب انى اسمع صوتك وانشغل بيكى واجى اشوفك تعجبينى اكتر يمكن كلامى غريب ويمكن تكونى أول مره اسمعيه بحكم سنك الصغير لكن دى الحقيقه

بوسى:حضرتك عمال تقولى سنك سنك هو انت عندك كام سنه
سمير:حقولك وما تتخضيش عندى سته وأربعين سنه
بوسى بصدمه:ياااه ده انت أكبر منى بثلاثين سنه
سمير:انا عارف انه فرق كبير جدا بس انا مشدودلك جدا لكن طبعا لو رافضه أى كلام بينا انا حقفل وانسى أى حاجه
بوسى:بصراحه مش عارفه اقولك ايه انا حاسه انى مبسوطه وانا بكلمك وفرحانه جدا بكلامك طبعا
لكن ماكنتش اعرف سنك

سمير:خلاص انا بعتذر وانسى أى كلام انا قولته
بوسى:لا طبعا أوعى تقفل
سمير:طبعا
بوسى :ايوه طبعا
سمير:تعرفى ان طبعا دى جميله اوى منك ومميزه
بوسى بخجل:شكرا
سمير :شكرا على ايه انتى كلك على بعضك جميله وزى القمر كمان

بوسى:بس عاوزه اسألك سؤال
سمير:انتى تسألى كل إللى انتى عوزاه
بوسى:انت عرفت عنوان ازاى
سمير:من رقم تليفونك عرفت كل بياناتك حتى رقم بطاقتك إللى لسه عملاها معايا
بوسى:ياااه ده انت واصل اوى كده

سمير:طبببببعا
بوسى:هههههه انت بتقلدنى
سمير:معقول انا اعرف اقلد قمرى
بوسى بهيام مراهقه:قمرك انا قمرك

سمير:طبعا قمرى وخايف اقول حبيبتى تقولى عليا مجنون بس انا بجد حاسس انى اعرفك من زمان وحاسس انى رجعت مراهق من أول وجديد لدرجة انى مش مصدق ان رجل الأعمال إللى كلمته بتحرك ناس قدامك انتى زى عامل زى الطفل الصغير
بوسى:بس ده كتير عليا اوى
سمير:مافيش حاجه اكتر عليكى
بوسى:ربنا يخليك

سمير:لا الدعوه الصح ربنا يخليك ليا علشان انا عاوز اكون ليكى انتى وبس
بوسى:هو حضرتك مش متجوز طبعا
سمير:لا انا كنت متجوز ومراتى اتوفت من سنتين
بوسى:البقاء لله
سمير:الملك والدوام لله وحده

بوسى:بس انت ماقولتليش عاوز منى ايه بالظبط
سمير:عاوز احبك واتجوزك ولا اهلك حيمنعوا
بوسى:ايوه طبعا
سمير:أنا اهم حاجه عندى انتى لو انتى وافقت انا حعرف ازاى اقنعهم
بوسى:انا لسه مش عرفاك لكن مشدوده انى اتكلم معاك

سمير:وده مؤشر حلو جدا خصوصا ان دى أول مكالمه بينا ومش حتكون اخر مكالمه
بوسى :حتكلمنى تانى امتى
سمير:انا لو عليا حفضل اكلمك علطول لحد ماتكونى معايا هنا
بوسى:…………
سمير:سكتى ليه ضايقتك

بوسى:لا طبعا
سمير :اهى طبعا دى حتخلينى اجى اخطفك دلوقتى مت وسط اهلك
بوسى:هااا ياخبر انا نسيت أهلى وقعدت اكلمك حقفل احسن بابا يدخل عندى ولا حاجه وتبقى وقعتى سوده
سمير:لا ياحبيبى وانا مش ححب ان حد يضايقك شوفى الوقت المناسب رنى عليا وانا اكلمك
بوسى :حاضر أول مايناموا حكلمك

سمير:حستناكى مع السلامه ياقمر ى
بوسى :مع السلامه
قفلت المكالمة وهى خلاص دايبه فى هواه مهما كانت هى طفله وهو راجل محنك تيجى ايه دى فى حريمه إللى عرفهم خبرته أضعاف خبرتها لكن هى ايه حيعرفها لامها تعرف وتنصحها ولا أب مصاحبها علشان يعرفها الصح من الغلط ونرجع نقول يمكن تكون مسألة نصيب وقدر

خرجت بوسى تقعد مع اهلها شويه او بمعنى اصح توريهم نفسها قبل ماتدخل تختلى بتليفونها وتكلم حبيبها
بوسى لنفسها ألا هو انا فرحانه كده ليه يمكن علشان أول مره اسمع الكلام ده لالالا يابت علشان هو بيقوله من قلبه واللى بيخرج مت القلب بيوصل للقلب

بس ده كبير اوى ده يمكن اد أبويا هااا أبويا ده عمره ماحيوافق عليه لما يتقدملى ومش بعيد يقتلنى لو عرف انا الأحسن أبعد عنه يرجع قلبها يقولها انتى غبيه ده بيحبك وانتى عمرك كنتى تلاقى كده ده كلامه بيخلينى فى دنيا تانيه
يرجع عقلها وانتى تعرفى الدنيا التانيه منين يامفعوصه انتى

القلب يرد انا ده انا اعرف الدنيا التانيه والتالته اومال كل المسلسلات إللى بتفرج عليها دى ايه وبعدين ايه يعنى كبير ماهر سمر اتجوزت عدنان فى مسلسل العشق الممنوع
العقل يرد وعلشان كده خانته مع مهند

القلب بدوره لكن انا حكون مخلصه وهو حيدلعنى ويحبنى ويغير عليا اوى ايوه انا عاوزه اجننه واخليه يغير عليا
فاقت بوسى من جنانها على صوت أمها
الام:انتى يابنت مالك قاعده مسهمه كده وعماله تكشرى شويه وتبتسمى شويه اتجننتى ولا ايه
بوسى:يووه بقى ياماما ماانا كويسه اهو انتوا مش حتناموا انا داخله انام

الام:وانا كمان حدخل انام ورايا حاجات كتير بكره وانت يا عبده مش حتنام
الاب:انا قايم انا كمان يلا ياواد انت وهى كل واحد على اوضته ادخلوا ناموا وراكوا مدارس الصبح
دخلت اهل البيت كلهم يناموا وبودي بعد مااطمنت ان الكل نام طلعت تليفونها واتصلت على العاشق الولهان وطبعا قفل عليها الاتصال وكلمها هو
سمير:حبيبى لسه صاحى

بوسى:ايوه هو انت كنت نمت ولا ايه
سمير:انا صاحى ليه وانا كتكوت زيك ياكتكوتى انت
بوسى:لا انا كمان بسهر وخصوصا فى الصيف
سمير:أيوه البحر بقى اسكندريه وجمالها فى الصيف
بوسى:انا بحبها فى الشتا وبحب اوى امشى على البحر فى عز ما تكون المطر نازل
سمير:بس كده تتعبى ياقلبى

بوسى:انا متعوده على كده اناو اصحابى
سمير:خلاص يا ستى لما اجى عندك فسحينى على البحر فى الشتا
بوسى :ماشى
فضلوا يتكلموا حوالى ساعه وبعدها تليفونها فصل شحن كانت حتتجنن وتكلمه تانى اكل عقلها بكلامه وغزله فيها وهى لسه قلبها اخضر قامت حططت التليفون فى الشاحن ورنت عليه تانى كلمها

بوسى:معلش اصل تليفونى ده عقيم بيفصل شحن كل شويه
سمير:ولا يهمك ياحبيبى انتى كمان لازم تنامى علشان مدرستك الصبح
بوسى:حاضر تصبح على خير
سمير :الخير بالنسبه ليا انىاصحى على صوتك حتصحينى على صوتك
بوسى بفرحه:من عينيا

قفلوا التليفونات وسمير عامل زى الطفل إللى فرحان بلعبة العيد كان قلبه بيرقص من الفرحه نسى سنه ونسى حياته ومركزه واتهبل على عيله من دور عياله لو كان جاب ولاد
والانسه بوسى وماصدقت طبعا كلام حلو واهتمام وحنان هى مفتقداه
عدى الليل بكل أسراره وأشرقت شمس يوم جديد

فتحت بوسى عيونها وقبل ماتخرج من اوضتها تغسل وشها حتى مسكت تليفونها وكلمت سمير
سمير بنعاس:ألو
بوسى:انا اسفه صحيتك
سمير:لا ياحبيبى أبدأ انا لازم اصحى علشان شغلى
بوسى:عموما انا قولت اقولك صباح الخير قبل ماننزل

يمير:صباح الورد والفل احلى صباح على قمرى ودنيتى كلها
بوسى:ده كله ربنا يخليك ليا
سمير:ويخليكى ياحبيبتى ليا انا لوحدى
بوسى:ههههههه ان شاء الله
يمير:يلا ياقمر علشان ماعطلكيش وعلى المدرسه علطول اوعى تكلمى حد
بوسى بغرحه:حاضر

سمير:انتى بيكون معاكى تليفونك فى المدرسه
بوسى:ايوه طبعا
سمير:لا طبعا على الصبح يلا بسرعه اقفلى وروحى خلصى نفسك على المدرسه
بوسى:ماشى سلام

سمير:مع السلامه
قفلت التليفون وهى حاسه كأن فى فراشات بتطير قدامها وبعدها لبست وراحت على مدرستها بعد مانور صاحبتها نادت عليها زى كل يوم.